شعرهای سپید

          تو شعرای سپید من      جایی نمونده واسه تو

          سیاهی و  دربه دری             ازروزگار من  برو

          برو دیگه دوست ندارم              یه لحظه پیشم بمونی

           دیگه نمی خوام توگوشم                شعرای غم گین بخونی

                         اگه نمیری هم بدون                            که دشمن جون منی

            دلم می خواد هرجوری هست                      کنار من جون بکنی

                    دنیای من روشن او                                    تو دشمن روشنی  یای

            خورشید من داره میاد                                    بی سر و پای رو سیاه

             می خوام روزهای خوب من                                    شکنجه  جونت   بشه

            سپیدیای من تو رو                                                      تا مرز مردن بکشه

          سیاهی و در به دری                                                          غصه نا تموم من

           چقدر باید گریه کنم                                                 از من گریه دل بکن

             دختر ماه مهر من                                                   اومده و پشت دره

              اونم دلش می خواد غم رو                                      ازروزگارم  ببره

                برو دیگه دوست ندارم                                 یه لحظه پیشم بمونی

                دیگه نمیخوام توگوشم                      شعرای غم گین بخونی 

                 اگه نمیری هم بدون                       که دشمن جون منی

                دلم می خواد هرجوری هس      کنار من جون بکنی