بیا و برس به دادم
طرح چشمان قشنگت در اتاقم نقش بسته
شعر میگویم به یادت در قفس غمگین و خسته
من چه تنها و غریبم بی تو در دریای هستی
ساحلم شو غرق گشتم بی تو در شبهای مستی
خیال کردم میری از یادم تو رفتی ونرفتی از یادم
تو رفتی عاشق تر شدم از اولم بدتر شدم
صبح تا شب شده کارم که واسه چشمات بیدارم
تو به داد من رسیدی وقتی تنهاییم رو دیدی
تو به داد من رسیدی وقتی تنهاییم رو دیدی
تو به داد من رسیدی وقتی تنهاییم رو دیدی
تو نذاشتی برم از دست اگه چیزی هم هنوز هست
نازنینم امید شیرینم من بجز تو کسی نمیبینم
از اون روزی که رفتی یه روز خوش ندیدم
بجز صدای گرمت من چیزه دیگه ای ندیدم
زندگیم رو به پای تو دادم اون روزا نمیره از یادم
بیا و برس به دادم
البته از سحر خانوم هم معذرت میخوام آخه بی اجازه این مطلب رو
ازوبلاگش ور داشتم اما کمی ابتکار به خرج دادم و یه تغییراتی تو شعر دادم.
